Katalog zbiorów biblioteki

Piękna, przejmująca powieść o odnajdowania siebie oraz o przewrotności losu.
Niebo w Lund jest najwspanialsze w wiosenny lub jesienny wieczór, kiedy na najstarszej ulicy w mieście zapalają się latarnie. Najpierw świecą na zielono, potem na żółto, na koniec biel elektryczności wypełnia korony drzew. W miejscu, w którym przed chwilą zaszło słonce, rysuje się czarna wieża kościelna z zawsze punktualnym zegarem. Niebieska godzina na Finngatan inspiruje mieszkającą w Lund powieściopisarkę. Podobnie jak zdjęcie, które znalazła w antykwariacie i następnie opisała w swojej książce. Fotografia z lat trzydziestych przedstawia członków kilkuosobowej rodziny pozujących przed swoim domem.

Kiedy Hedda Langmark w jednej z tych postaci rozpoznaje siebie, postanawia napisać list do autorki. Tak rozpoczyna się ich trwająca lata korespondencja... Spośród listów oraz osobistych zapisków autorki powoli wyłania się historia życia Heddy - dorastającej w Lund dziewczyny, o której losie zadecydował przypadek i kilka nieprzemyślanych decyzji podjętych w młodości. W pewnym momencie między kobietami dochodzi do sporu. Czy na pewno teraźniejszość jest ważniejsza niż wspomnienia?

Czternastoletnia Sybilla Frye pada ofiarą brutalnej napaści. Ani przerażona dziewczyna, ani jej równie zalękniona matka nie chcą nagłaśniać zdarzenia, tym bardziej ze sprawcy grozili im śmiercią. Kiedy Sybilla wyjawia, ze jednym z gwałcicieli był biały policjant, sprawy nie da się zamieść pod dywan. Krewni, sąsiedzi, nauczyciele, znany pastor, obrońca praw czarnoskórych, policja, politycy - każdy próbuje na tragedii dziewczyny ugrać coś dla siebie. Medialny show musi trwać, nawet jeśli oskarżenia Sybilli nie są tak wiarygodne, wynika z nagłówków prasowych.

Joyce Carol Oates, oddając głos każdej ze stron - od policji, przez media, aż do ofiary i jej rodziny, W mistrzowskim stylu prezentuje szokujący i poruszający obraz władzy i opresji, niewinności i winy, prawdy i sensacji, sprawiedliwości i zemsty. Ofiara to jednak przede wszystkim niewygodna prawda o ludzkich lękach, uprzedzeniach i słabościach.

Dzieciństwo spędziła w prowincjonalnym mieście na północy Danii. Gdy była mała, cały czas marzła. Chłód przenikał nawet do jej snów. Tylko brat dawał jej ciepło. Bez niego nie mogła żyć. Wciągał ją w swoje zabawy, dzielił się z nią tajemnicami.
Jesper marzył o podróży do Maroka, do ludzi spalonych słońcem i miast otoczonych zębatymi murami. Ona chciała jechać na Syberię. Fascynowały ją Kolej Transsyberyjska, otwarta przestrzeń i chłodny błękit tamtejszego nieba, które znała ze zdjęć. Teraz ma sześćdziesiąt lat i wspomina. Opowiada o życiu, które potoczyło się zupełni inaczej.

Gdy wybuchła wojna, Jesper zaangażował się w ruch oporu. Musiał uciekać z kraju. Ona trafiła do Norwegii. Nie wiedziała, czy jeszcze kiedykolwiek się zobaczą.
Na Syberię to przejmujący obraz głębokiej relacji między bratem a siostrą.

Po śmierci męża przedwcześnie owdowiała Nora Webster od nowa układa swoją codzienność. Teraz musi stanąć na czele rodziny, zadbać o każde z czwórki swoich dzieci i zapewnić stabilność domowych finansów. Przede wszystkim jednak musi uporać się z własnym poczuciem pustki i straty. Nowa powieść colma Toibina to nie tylko poruszające studium żałoby, lecz także kolejny w dorobku pisarza doskonały portret intrygującej kobiety.